Alkoholizm jest chorobą, która nie omija żadnej grupy ludzi. Dotyka osoby bez względu na płeć, wiek, wykształcenie i status społeczny. Objawy uzależnienia są jednakowe dla każdego alkoholika. Należą do nich: głód alkoholowy odczuwany przez osobę jako silną potrzebę spożycia alkoholu, upośledzoną zdolność kontrolowania picia alkoholu, objawy abstynencyjne.
Oprócz oczywistego faktu wielu różnic pomiędzy kobietą a mężczyzną (budowa fizjologiczna, funkcjonowanie emocjonalne i społeczne), przestaje być zaskakujący fakt, że kobiety inaczej przechodzą proces uzależniania się, doświadczania choroby i etap leczenia. W ostatnich latach zwiększyła się liczba kobiet pijących i wykazujących objawy uzależnienia. Równouprawnienie spowodowało, że picie alkoholu u płci pięknej upodobniło się do wzorca męskiego. Warto przyjrzeć się różnicom w czynnikach biorących znaczący udział w procesie uzależnienia: biologicznym, psychologicznym i społecznym.
Kobiety z reguły szybciej niż mężczyźni doznają szkód somatycznych oraz psychicznych, jak stany lękowe, depresje i w związku z tym żyją o ok. 15 lat krócej. Konsekwencje zdrowotne mogą być podyktowane różnicą w budowie fizjologicznej. U kobiet ilość wody w organizmie jest mniejsza niż u mężczyzn. To oznacza, że ta sama ilość alkoholu przypada u nich na mniejszą ilość wody. Kolejnym uwarunkowaniem jest kwestia psychologiczna. Kobiety częściej sięgają po alkohol z powodów emocjonalnych. Chcą w ten sposób poradzić sobie z problemami w domu, rolą matki, żony, samotnej gospodyni domowej. Tu pojawia się potrzeba samorealizacji, kontaktu z innymi ludźmi czy też zwykła chęć bycia ważną dla innych członków rodziny. Kobiety posuwają się do specyficznej formy samoleczenia, poprzez redukowanie przy pomocy alkoholu nieprzyjemnych dla siebie stanów emocjonalnych.
Pewna grupa kobiet nadużywających alkohol doświadczyła w swoim życiu traumy (wypadek samochodowy, śmierć bliskiej osoby). Wydarzenie przyniosło ogromny ładunek emocjonalny, stres i destabilizację. Na uzależnienie od alkoholu narażone są też kobiety, które w dzieciństwie były molestowane seksualnie. Doświadczają one ogromnego bólu psychicznego związanego z tym wydarzeniem. Alkohol staje się dla nich chwilową ucieczką od wspomnień i braku zrozumienia ze strony innych ludzi.
Zaskakującym może być fakt, że kobiety często uzależniają się pijąc razem ze swoim partnerem. W ten sposób chcą go zatrzymać w domu i kontrolować. A to kończy się ich własnym alkoholizmem.
Specyfika uzależnienia u kobiet niesie ze sobą trud w leczeniu. Przeszkodą jest przede wszystkim wstyd i wina. Przyznanie się do problemu jest dla nich równoznaczne z poniesieniem klęski i przyznaniem się do niepowodzeń w życiowej roli matki i żony. Obawa przed wyjściem na jaw zaniedbywania, czy też wykorzystywania swoich dzieci, strach przed ich utratą, stopuje kobiety przez przyznaniem się do uzależnienia i podjęciem terapii. Ujawnienie problemu często wiąże się z krytyczną oceną ich zachowania, jest bardzo obciążające dla kobiety, gdy słyszy, że jest złą matką lub kiepską żoną. Ponadto przez otoczenie częściej odrzucane są właśnie kobiety uzależnione od alkoholu niż mężczyźni.
Placówki terapeutyczne w swoich programach powinny wziąć pod uwagę wszystkie te cechy. Ich pominięcie jest przyczyną tego, że kobiety czują się niezrozumiałe i mają trudności z utożsamianiem się z problemem alkoholizmu.
Źródło: www.wotuw.pl
National Institute on Alcohol Abuse and Alcoholism. Alcohol Alert: Alcohol and Women. No. 10, PH 290. Bethesda, MD: the Institute
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz