wtorek, 13 listopada 2012

Zbyt duże oczekiwania wobec dziecka

Wysokie oczekiwania opiekunów mogą mobilizować dziecko do pracy i nauki, ale tylko wtedy, gdy nie wykraczają poza jego możliwości. Przekroczenie progu psychofizycznej wydolności prowadzi do obciążenia, z którym młodzi ludzie często sobie nie radzą. Dziecko nie wie, jak dać do zrozumienia, że stawiane przed nim wymagania są ponad jego siły. Nie potrafi też otwarcie sprzeciwić się rodzicom. 


W takim przypadku możemy spodziewać się efektu odwrotnego do postawionych celów. Kolejne porażki będą powodowały zniechęcenie i narastający lęk przed podejmowaniem nowych zadań, a także osłabienie dotychczas zdobytych umiejętności. Dziecko, które jest pilne, ale nie osiąga wysokich ocen, za co jest krytykowane przez rodziców, w początkowym etapie będzie dokładało największych starań, aby ich zadowolić. Trzeba jednak pamiętać, że wyzwala to w nim stan ciągłego napięcia i lęku przed porażką

Rodzice często zmuszają dziecko do wykonywania zadań niezgodnych z jego chęciami, zdolnościami czy marzeniami. Zdarza się więc, że pod olbrzymią presją wzorowy dotąd uczeń nagle zaczyna opuszczać się w nauce, otrzymuje słabe stopnie, a każde nowe zadanie sprawia mu coraz większe trudności. Maskuje swoje niepowodzenia tak, by w przyszłości znów nie rozczarować wymagającego rodzica. Osoby poddawane w dzieciństwie zbyt wysokim wymaganiom i nadmiernemu wysiłkowi emocjonalnemu stają się niepewne własnej wartości, przez co wycofują się z życia społecznego. Często zdarza się, że mają słabe aspiracje i osiągają mierne wyniki w pracy. Bezsilność, lęk przed krytyką, niepewność w działaniu i brak asertywności powodują, że codzienne czynności je przerastają. 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz